Αχ κοπέλα μου! Ήθελες να ανεμίσει ο αέρας της Τεχεράνης στις τούφες των μαλλιών σου, να τις κάνει να χορέψουν, να επαναστατήσουν, να ξεφύγουν από τη μέγγενη του χιτζάμπ.
Αχ κοπέλα μου! Ήθελες να νιώσεις λίγη δροσιά, να στεγνώσει ο ιδρώτας στο μέτωπο σου και στο λαιμό σου, να παραμερίσεις τη μέγγενη του χιτζάμπ.
Αχ κοπέλα μου! Ήθελες να νιώσεις κοπέλα, κορίτσι, άνθρωπος.
Ξέφυγες για λίγο από το χιτζάμπ, αλλά δεν ξέφυγες από την αήθη αστυνομία των «ηθών».
Των «ηθών» των ανήθικων, που «σκανδαλίζονται» από τα νεανικά μαλλιά σου και από το λαιμό σου, αλλά είναι «ηθικό» να έχουν τις γυναίκες πιο κάτω από τα μαγειρικά σκεύη.
«Σκανδαλίζονται» οι ανήθικοι που μπορεί να έχουν τρεις – τέσσερις από εσάς, να γεννοβολάτε για να αυξηθούν οι «φρουροί της επανάστασης», για να έχουν οι χομεϊνίδες στρατό να στέλνουν κατά των «αλλόθρησκων».
«Σκανδαλίζονται» οι ανήθικοι που ονειρεύονται παρθένες και πιλάφι άμα φύγουν από τη ζωή.
«Σκανδαλίζονται» οι ανήθικοι που πίσω από τις κλειστές πόρτες αποδεικνύεται ότι έχουν τόση σχέση με το θεό τους, όση σχέση έχει η ημέρα με τη νύχτα.
Αχ ρόδο της Περσίας, μαράθηκες πριν προλάβεις να ανθίσεις, κομμένο από το χέρι ενός θεού που δεν αγαπά, αλλά εκμεταλλεύεται.
Μαχσά Αμινί, δεν σε ξέραμε. Σε μάθαμε όταν είδαμε το ρόπαλο των «ηθών» να σε σκοτώνει. Και μαζί, σκοτώθηκε και η ανθρωπιά, κρύφτηκε η υποκρισία αυτών που ζητούν «σεβασμό» σε θρησκείες απάνθρωπες, ταρακουνήθηκαν τα λιμνάζοντα νερά της αδιαφορίας μας.
Το μόνο που μας έμεινε είναι να παρακαλούμε, η τελευταία σου πνοή να είναι η σπίθα που θα ανάψει τη φωτιά της απελευθέρωσης του ανθρώπου από τα «ήθη».
Μέχρι να ανεμίζουν τα μαλλιά σου ανέμελα, μέχρι να φωτιστεί το πρόσωπο σου, Μαχσά Αμινί.
Γιώργος Γεωργίου
Δημοσιογράφος
