Ο αγώνας των φοιτητών κι όχι μόνο, τότε, απέφερε σωρεία αποτελεσμάτων τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο. Αποτέλεσε την αρχή της πτώσης της δικτατορίας. Δυστυχώς εδώ και χρόνια μετατράπηκε σε αγώνα της μιας μέρας, στι 17 Νοεμβρίου κάθε χρόνο. Το Πολυτεχνείο ζει μόνο όταν συνεχίζεται ο αγώνας για περισσότερη δημοκρατία, για αξιοπρεπή διαβίωση, για κοινωνικό κράτος και για ίσα δικαιώματα σε όλους τους ανθρώπους.
Η "γιορτή" για το Πολυτεχνείο συνεχίστηκε και φέτος με την ελπίδα ότι θα αφυπν'ίσει τον Ελληνικό και τον Κυπριακό λαό για να αγωνιστούν ενάντια σε κάθε αδικία, ενάντια στην τουρκική κατοχή και για επικράτηση του κοινωνικου κράτους δικαίου για όλους τους πολίτες.
Στη ¨γιορτή" στην Ελλάδα, συμμετείχε πλήθος κόσμου στην Αθήνα, στην πορεία προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία. Στην κεφαλή της, βρέθηκαν περίπου 400 φοιτητές με την αιματοβαμμένη σημαία.
Τουλάχιστον 40.000 πολίτες στην πορεία στο κέντρο της Αθήνας. Δυναμική η παρουσία πολιτών, οργανώσεων της Αριστεράς, της νεολαίας, αλλά και των κομμάτων της αντιπολίτευσης με οργανωμένα μπλοκ.
Χιλιάδες άνθρωποι και στη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις, έκαναν πορεία στη μνήμη των ανθρώπων που χάρη στην αποφασιστικότητά τους, άνοιξαν τον δρόμο για την κατάρρευση της επταετούς στρατιωτικής χούντας.
Περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, το αίτημα για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας, των ελευθεριών και των δικαιωμάτων, είναι ζωντανό σε ένα ζοφερό κλίμα, λόγω του σκανδάλου των υποκλοπών στην Ελλάδα και της επιχείρησης συγκάλυψης από την Ελληνική κυβέρνηση. Παράλληλα, επίκαιρο παραμένει και το πρώτο σκέλος του συνθήματος «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», καθώς εκατομμύρια πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με τεράστιες οικονομικές δυσκολίες και αντιμετωπίζουν το πρωτόγνωρο για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα, δίλημμα «τρόφιμα ή θέρμανση».
