Ο κατώτατος, ο Κούσιος και η Ζέτα

Γι’ αυτό και οι συντεχνίες – και δεν είναι κρυφό – είχαν εξοργιστεί από τις πρώτες συναντήσεις με τον κ. Κούσιο. Φυσικά, για να είμαστε δίκαιοι με τον Υπουργό, δεν ενεργούσε αυτόβουλα, αλλά προφανώς υπό τις κατευθυντήριες γραμμές του Προέδρου της Δημοκρατίας. Οι διαπραγματεύσεις σώθηκαν στο παρά πέντε, πριν το ναυάγιο, εφόσον η κυβέρνηση κατάλαβε πως δεν την έπαιρνε να επιμένει να παραβιάσει κόκκινες γραμμές των εκπροσώπων των εργαζομένων. Και αυτή ήταν η διαφορά της Ζέτας Αιμιλιανίδου με τους υπόλοιπους. Είχε δική της ατζέντα, που ήταν προς όφελος του κοινού καλού και δεν δίσταζε να επιμένει, να παλεύει και να προσπαθεί. Γι’ αυτό, όσοι μνημονεύουν την Ζέτα, καλά κάνουν να ξέρουν πως καταλάβαμε ότι εγκατέλειψαν πολλές από τις παρακαταθήκες της.