Η κοινή δήλωση ακαδημαϊκών που στηρίζουν την υποψηφιότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη, είναι άκρως ενδιαφέρουσα, γιατί ακριβώς δεν είναι «ακαδημαϊκή», αλλά περιεκτική και ενδεικτική της διαφοράς του Νίκου Χριστοδουλίδη από τον Αβέρωφ Νεοφύτου και τον Ανδρέα Μαυρογιάννη και αναφερόμαστε στους τρεις κύριους υποψήφιους των προεδρικών εκλογών της ερχόμενης Κυριακής.
Λόγω της θητείας του Νίκου Χριστοδουλίδη ως Κυβερνητικού Εκπροσώπου και Υπουργού Εξωτερικών της διακυβέρνησης Αναστασιάδη, οι αντίπαλοι του επιχείρησαν να τον πλήξουν με δύο τρόπους, αλλά με κοινό στόχο.
Κάποιοι τον επέκριναν λέγοντας ότι δεν έχει καμία διαφορά στην πολιτική από την απερχόμενη διακυβέρνηση. Κάποιοι τον επέκριναν λέγοντας πως είναι ήδη διαφοροποιημένος από τη στιγμή που στηρίζεται από το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ.
Και οι δύο πηγές επίκρισης στόχο είχαν να θολώσουν τα νερά γύρω από την υποψηφιότητα του. Η αλήθεια είναι ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης διαφέρει από τους δύο ανθυποψήφιους του.
Χωρίς ακρότητες, δεν είναι υπέρ του άνευ όρων κατευνασμού της Τουρκίας. Και αυτό αποδεικνύεται κυρίως από τις θέσεις των τριών υποψηφίων στο ενεργειακό. Αβέρωφ Νεοφύτου και Ανδρέας Μαυρογιάννης είναι υπέρ της προσφοράς δέλεαρ προς την Τουρκία, με την προσφορά να είναι το φυσικό αέριο. Θέλουν και οι δύο να καταστήσουν την Τουρκία ενεργειακό κόμβο με το φυσικό αέριο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και όλης της Ανατολικής Μεσογείου, για να «πάρουν» δήθεν λύση, αγνοώντας ή θέλοντας να αγνοούν ότι η Τουρκία όσο κατευνάζεται, τόσο σκληραίνει.
Με αυτή την τακτική ο Χριστοδουλίδης δεν είναι σύμφωνος. Το απέδειξε στο Crans Montana και το αποδεικνύει με τις διακηρύξεις του.
Και αυτή η διαφορά τονίζεται με την κοινή δήλωση αριθμού ακαδημαϊκών που τον στηρίζουν, από την οποία παραθέτω ένα μικρό μέρος.
«Την ορθή και δίκαιη λύση του κυπριακού προβλήματος, η οποία θα απαλλάσσει την πατρίδα μας από τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής και θα τερματίζει τον εποικισμό, θα διασφαλίζει την αποκατάσταση των ανθρωπίνων, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων πολιτών, θα εγγυάται τον εκσυγχρονισμό των θεσμών, και την κοινωνική συνοχή, θα υιοθετεί την ανάδυση μιας χώρας ελεύθερης, δημοκρατικής, ανεξάρτητης και κυρίαρχης, θα εξασφαλίζει ένα κράτος που θα παρέχει ασφάλεια και ευημερία στους πολίτες του, το οποίο θα συμβάλει στην περιφερειακή σταθερότητα, ανάπτυξη και συνεργασία στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, του κοινοτικού κεκτημένου και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.
Είναι αδήριτη ανάγκη η προσήλωση σε μια εθνική στρατηγική ανάπτυξης των συντελεστών ισχύος και συνοχής του κράτους μας, η οποία θα ενισχύσει τις διπλωματικές ενέργειες και πρωτοβουλίες προς την επίλυση του Κυπριακού και τη βελτίωση της γεωπολιτικής θέσης της Κύπρου.
Προς τον σκοπό αυτό, επιβάλλεται να συνεχιστεί η ενίσχυση της άμυνας και των δυνατοτήτων της Κυπριακής Δημοκρατίας για αποτροπή και ανάσχεση της τουρκικής προκλητικότητας, καθώς και η εμβάθυνση των στρατηγικών αμυντικών συνεργασιών με άλλα κράτη.
Η συνεχής αναβάθμιση της διμερούς σχέσης Ελλάδας-Κύπρου, σε ένα κοινό πλαίσιο αμυντικού χώρου, είναι επιτακτική». Εφόσον αυτοί οι ακαδημαϊκοί είναι πεπεισμένοι πως η πολιτική του Χριστοδουλίδη θα εξυπηρετήσει τα πιο πάνω, τότε τα πράγματα είναι αρκούντως καθαρά στο κυπριακό.
Γι’ αυτούς βεβαίως που ενδιαφέρονται για το κυπριακό.
Γιώργος Γεωργίου
Δημοσιογράφος
